در این قسمت از یادگیری کلمات انگلیسی از مجموعه آموزش زبان انگلیسی می پردازیم به کلماتی که شبیه هم هستند و لازم هست بدانید تا اشتباه نگیرید.
مردم اغلب specially و especially را باهم اشتباه می گیرند.
امروز من میخواهم فرق این دو را به شما بگویم.
هر دوی این کلمات قید هستند.
کلمه ی especially یعنی به ویژه یا بیشتر از همه.
برای مثال:
من غذا دوست دارم، اما بیشتر از همه ساندویچ دوست دارم.
این یعنی من ساندویچ ها را به طور ویژه دوست دارم.
این ها ها غذاهای مورد علاقه من هستند.
کلمه specially معنی متفاوتی دارد.
کلمه specially یعنی برای هدف خاصی یا روش خاصی.
پس:
این سانودیچ به روش خاصی درست شده.
دن فقط برای من ساندویچ درست می کند.
انگلیسی:
People often confuse the words
specially and especially.
Today, I’m going to tell you the difference.
Both of these words are adverbs.
Especially means ‘in particular’ or ‘most of all’.
For example:
I like food,
but I especially like sandwiches.
This means that I particularly like sandwiches.
They’re my favourite kind of food.
Specially, however, has a different meaning.
Specially means
‘for a particular purpose’ or ‘in a particular way’.
So:
This sandwich was specially made.
Dan made a special sandwich just for me.
فارسی:
امروز می خواهم در مورد تفاوت بین be going to و present continuous ( حال استمراری) درباره ی برنامه ریزی های آینده با شما صحبت کنم.
ما از be going to برای برنامه ریزی های آینده استفاده می کنیم.
اما برنامه قطعی نیست.
اگر بگویم:
من این هفته دوستم را خواهم دید،
یعنی من برنامه ریزی کرده ام که دوستم را ببینم
اما میتونه این معنی رو داشته باشه که برای کجا رفتن و یا ساعت آن تصمیمی نگرفته باشیم.
به عبارت دیگه، ما از حال استمراری برای برنامه ریزی های قطعی استفاده می کنیم.
اگر بگویم:
من دوستم را در این هفته می بینم،
یعنی من با دوستم برنامه ی ملاقات را ریخته ام
و تصمیم اینکه کجا و چه ساعتی بریم را گرفته ایم.
پس، این برنامه قطعی است و کنسل کردن آن سخت است.
حال استمراری نسبت به be going to در مورد برنامه ریزی های قطعی تری صحبت می کند.
انگلیسی:
today I’m going to tell you the differences
between be going to and the present continuous
to talk about future plans.
We use be going to to talk about future plans.
The plan will probably take place,
but it’s not a definite plan.
If I say:
I’m going to meet my friends this weekend,
it means I made plans with my friends,
but it could mean that we haven’t decided where to
meet, nor have we decided what time to meet.
On the other hand, we use the present continuous
to talk about future plans that are almost definite.
If I say:
I’m meeting my friends this weekend,
it means I made plans with my friends,
and we may have decided where to meet
and what time to meet.
So, this plan is almost definite and it’s difficult to cancel.
So remember,
the present continuous describes a more definite plan
than be going to.
امروز می خواهم در مورد تفاوت بین even though و even if صحبت کنم.
ما از هر دوی آنها برای تاکید استفاده می کنیم اما معنی یکسانی ندارند.
ما از even though برای بیان چیزی که درست است استفاده می کنیم، اما ممکنه کمی غیر منظره باشه.
با این وجود کمی شبیه است.
اگر چه از رانندگی متنفرم، من با ماشین به اسکاتلند می روم.
اگر چه از تنیس متنفرم، اما به دیدن مسابقات فینال می روم.
ما از even if برای چیز های فرضی استفاده می کنیم.
پس ممکنه واقعی نباشه.
حتی اگرم هوا آفتابی باشد وقتی در اسکاتلند هستیم، من به شنا نمی روم.
حتی اگر به من پول هم بدهی من این فیلم را نمی بینم.
پس، even though برای چیز های درست و واقعی اما غیر منتظره
و even if برای فرضیات است که ممکنه واقعی نباشه.
اگرچه یکسان به نظر می رسند، باهم متفاوت هستند- حتی اگر در ابتدا به آن توجه نکرده اید.
انگلیسی:
Today, I’m going to tell you the difference between
even though and even if.
Now, we use them both for emphasis
but they don’t mean the same.
We use even though to introduce something that’s true,
but might be a little bit unexpected.
It’s a bit like despite.
Even though I hate driving,
I’m still going to Scotland by car.
Even though I hate tennis,
I’m still going to watch the final.
We use even if to introduce something hypothetical,
so it might not be real.
Even if it’s sunny when we’re in Scotland,
I’m not going swimming.
Even if you paid me, I wouldn’t watch that film.
So, even though is for things that are true
but unexpected,
and even if is for things that are hypothetical,
so they might not be real.
Even though they look the same,
they are different – even if you didn’t notice at first!
[/restrict]
امروز می خواهم در مورد این دو کلمه کوچک با شما صحبت کنم.
خب، been و gone هر دو گذشته سوم فعل هستند.
هر دو با حال کامل استفاده می شن.
اما معنی یکسانی ندارند.
ما از been برای یک رخداد کامل استفاده می کنیم.
او به پاریس رفته است.
یعنی در مقطعی از گذشته او به پاریس سفر کرده و
حالا به بریتانیا برگشته.
در مورد تلفظ آن دقت کامل داشته باشین.
وقتی been را در جمله می گوییم،
به شکل /bɪn/ خوانده می شود.
او به پاریس رفته است.
اما، او به پاری رفته است یعنی
او به پاریس سفر کرده و تا الان در پاریس مانده.
او در تعطیلات به سر می برد. او به پاریس رفته است.
آسونه نه؟
کلمه been به جایی می ری و برمی گردی
کلمه gone به جایی می ری و برنمی گردی.
انگلیسی:
today, we’re going to look at these two little words.
So ‘been’ and gone are both past participles,
both used with the present perfect,
but they don’t have the same meaning.
We use been to talk about complete visits.
So, she has been to Paris
means that she visited Paris at some point in the past
and now she’s back in the UK.
Careful with pronunciation.
When we say been in a sentence,
it becomes /bɪn/.
She’s been to Paris.
But, ‘she’s gone to Paris’
means she travelled to Paris
and she’s still in Paris now.
She’s on holiday. She’s gone to Paris.
Easy, right?
Been – you go somewhere and return.
Gone – you go somewhere but don’t return.
احتمالا شما میونید که در انگلیسی، افعالی داریم که همیشه با مصدر همراه هستند.
برای مثال: فعل want.
و سایر افعالی که با اسم مصدر همراه هستند.
مثل: فعل enjoy.
ولی ما در انگلیسی افعالی داریم که یا با مصدر و یا اسم مصدر همراه است.
برای مثال: فعل remember.
یادت باشه که چترت را بیاری.
یعنی اول یادت باشه و دوم اینکه چترت رو بیاری.
این معمولا برای توصیف آینده استفاده می شه.
من به یاد دارم که بهترین دوستم را وقتی بچه بودم، ملاقات کردم.
یعنی اول دوستم را ملاقات کردم و دوم آن را به خاطر دارم.
این یک خاطره است.
پس معمولا برای صحبت در گذشته به کار می رود.
انگلیسی:
You probably already know
that in English we have some verbs that are always
followed by the infinitive – for example: want.
And other verbs that are always followed by the
gerund – for example: enjoy.
But we also have some verbs in English
that can be followed by either
the infinitive or the gerund
and the meaning will change – for example: remember
Remember to bring your umbrella
– where first you remember and then
you bring your umbrella.
This is commonly used when talking about the future.
I remember meeting my best friend when I was little
– where first I met my best friend
and then I remembered it.
This is now a memory,
so it’s commonly used when talking about the past.
[/restrict]
