افعال متوالی در زبان انگلیسی
دو فعل پشت سر هم در یک جمله افعاد متوالی نام دارد
در انگلیسی اگر جمله ای دارای دو فعل متوالی باشد فعل دوم به صورت های زیر باید باشد:
to + verb
verb + ing
چند مثال ببینید:
I want to go there.
می خواهم به آنجا بروم.
I like wearing this shirt.
خوشم می آید این پیراهن را بپوشم.
اهمیتی ندارد که فعل اول چه زمانی باشد (حال، گذشته یا آینده):
I decided not to go by train.
تصمیم گرفتم که با قطار نروم.
She will force him to leave the house.
او را مجبور خواهد کرد خانه را ترک کند.
حالا کجا از کدام حالت استفاده می کنیم؟
[su_note note_color=”#046cde” text_color=”#ffffff” radius=”10″]توجه کنید این دو حالت همیشه قابل جایگزینی نیستند. یعنی بسته به فعل از یکی از این دو حالت می توانید استفاده کنید (بهجز چند استثناء).[/su_note]
برای مثال جمله های زیر کاملا غلط است:
I want going there.
I enjoy to watch to TV.
حالت اول
بعد از این افعال از حالت اول افعال استفاده کنید:
[su_note note_color=”#046cde” text_color=”#ffffff” radius=”10″]forget, help, learn, teach, train, choose, expect, hope, need, offer, want, would like, agree, encourage, pretend, promise, allow, can/can’t afford, decide, manage, mean, refuse[/su_note]
I forgot to ask.
یادم رفت بپرسم.
I choose to leave him.
انتخاب می کنم او را ترک کنم.
I pretended to be sleep.
وانمود کردم خواب باشم.
I refused to stay.
از ماندن امتناع کردم.
حالت دوم
1. بعد از این افعال از این حالت استفاده کنید:
avoid, dislike, enjoy, finish, give up, mind/not mind, practice
I avoided talking to him.
از صحبت با او خودداری کردم.
I enjoy watching TV.
از تماشای تلویزیون لذت می برم.
I gave up trying.
دست از تلاش کشیدم.
I practice singing every day.
هر روز آواز خواندن را تمرین می کنم.
2. بعد از یک حرف اضافه:
I look forward to meeting you.
چشم انتظار دیدار با شما هستم (اینجا to حرف اضافه است معنای «به» و ربطی به آنچه بالا گفته شد ندارد).
They left without saying goodbye.
آنها بی خداحافظی اینجا را ترک کردند.
3. هنگامی که آن کلمه نهاد یا فاعل جمله باشد:
Swimming is great for your health.
شنا برای سلامتی ات عالی است.
Doctors say that smoking is bad for you.
دکترها میگویند سیگار کشیدن برایت بد است.
استثناءها و حالتهای خاص
برای تعداد کمی افعال می توان از هر دو حالت استفاده کرد. معمولا هر دو حالت تاثیر زیادی روی معنی ندارد (گهگاه تاثیر ضمنی دارد ولی فعلا با آن کاری نداشته باشید):
begin, continue, hate, intend, like, love, prefer, propose, start
It began to rain, it began raining.
باران شروع به باریدن کرد.
I like playing tennis, I like to play tennis.
من تنیس بازی کردن را دوست دارم.
به ندرت با توجه به معنی کلمه باید از یک حالت خاص استفاده کرد. فقط یک نمونه را ببینید:
She stopped crying.
او دست از گریه کردن کشید.
She stopped to buy some clothes.
او توقف کرد تا لباس بخرد.
افعال make و let
برای دو فعل make و let فعل دوم استثنائا بدون to استفاده می شود.
make/made/made
مجبور کردن (فیزیکی یا با دادن انگیزه)
let/let/let
اجازه دادن
David’s mother let him use her car.
مادر دیوید به او اجازه داد از ماشینش استفاده کند.
Our boss let us leave early.
رئیسمان اجازه داد ما زودتر از پایان کار اداره را ترک کنیم.
His mother made him clean his room.
مادرش او را مجبور کرد اتاقش را تمیز کند.
The teacher made us study hard.
معلم ما را مجبور کرد سخت درس بخوانیم.
They made her open her suitcase.
آنها او را وادار کردند چمدانش را باز کند.
از ترکیب Let’s که کوتاه شده Let us است هم به همین شکل برای پیشنهاد دادن استفاده می شود:
Let’s have dinner.
بیا شام بخوریم.
Let’s go to the cinema tonight.
بگذار امشب برویم سینما.
